Yaşayan Bir Ölü..

Alice ile yine uçaktaydık. Bu kez İtalya’ya gitmiyorduk. İtalya’dan dönüyorduk.Yine yalnızdık.. Edward’ı kurtaramamıştık.

Bir yanlış anlama uğruna ölmüştü…

Yalnızca Edward’ı yanarken gördüğümde birkaç damla gözyaşı gözlerimden indi. Orada öylece dikildim. Uçağa nasıl bindiğimi hatırlamıyordum. Büyük ihtimalle Alice beni sürükleyerek götürmüştü beni…

Eve gittiğimizde berbat haldeydim.. Alice bavulumu hazırladı. Bir süre onlarda kalacaktım. İtiraz edemedim..

Ruh gibiydim hareket edip etmediğimi bilmiyordum. Hiçbir şey hissetmiyordum. Tek bildiğim artık göğsümde bir delik olmadığıydı. O kara delik her yerdeydi..

Bana sarılanları hayal meyal farkındaydım.. “Nerede kalacağım?” diye fısıldadım Alice’e.
“Yukarıda gel göstereyim.”

Beni yukarıya çıkardı.. Giyinmem için yalnız bıraktı. Az sonra burasının Edward’ın odası olduğunu anladım. Bir çığlık attım ve hıçkıra hıçkıra ağladım. Alice hemen yukarı geldi.

“Sorun ne Bella?”

Ağzımdan çıkan tek cümle:
“O artık yok…” oldu…

Alice beni yatağa oturttu. Başımı omzuna yasladım.
Hıçkıra hıçkıra, çığlık çığlığa ağladım. Ne zaman uykuya daldığımı bilmiyorum.

Yorum yoksa yb de yok (:

2. BOLUM

Çok uzun süredir uyuduğuma dair bir hisse kapılmıştım Gözerimi araladığım da tavan da beyaz bir ışık yanıyordu. Başımı yavaşça çevirdim. Alice yanı başımda duruyordu. Benim uyandığımı görmediğini anlamıştım.
“Alice” diye fısıldadım.
“Ah Bella demek uyandın.”
“Evet, ama burası neresi?”
“Hastanedeyiz canım.”
“Ne oldu bana?”
“Dün gece sinir krizi geçirdin. Carlisle seni orada tedavi edemeyince hastaneye getirdi.”

O sırada içeri Carlisle girdi.

Alice:

“İyi vampir lafın üzerine gelirmiş.” Diye mırıldandı yumuşakça.

“Nasılsın Bella?”
“İyiyim Carlisle. Ne zaman çıkabilirim?”
“Dur bakalım. Daha kontrollerin yapılmadı.”
“Tamam, ama yat yat sıkılacağım burada.”

“Merak etme Bella elimde yeni moda dergileri var.” Diyerek sırıttı Alice.
“İlk kez sana hayır demeyeceğim Alice (: “
“Böyle diyeceğini görmüştüm.” Hysterical:

Kontrollerim yapıldıktan sonra nihayet eve gittim. Alice beni kendi evime götürdü.

“İyi geceler Bella. İstersen bu gece gelebilirim.”
“Gerek yok Alice. Şimdi daha iyiyim.”
“Tamam o zaman. Yarın okulda görüşürüz.
“Görüşürüz.” Diye mırıldanarak içeri girdim.

“Bella?” Charlie’nin sesi salondan geliyordu.
“Benim baba.”
“Hoş geldin kızım.”
“Hoş bulduk babacım.”
“Aç mısın?”
“Hayır, ama çok yorgunum. Hemen yatacağım.”
“İyi geceler canım.”
“Sana da iyi geceler baba.”

Odama çıktığımda hemen yatağıma girdim. Ancak her yerde Edward ‘ ı görüyordum. Bir şeyler düşünmemeye çalışarak gözlerimi yumdum.

Bu kez ki rüyam çok farklıydı. Daha önce gördüğüm hiçbir rüya gibi değildi.

Rüyam da Edward ‘ ın yandığını görmüştüm. Ancak gerçekteki gibi değil. Bana kızgınca bakıyordu yanarken. Ve:
“Senin yüzünden ölüyorum. Eğer o uçurumdan atlamasaydın şu an yaşıyor olacaktım. Hepsi senin yüzünden seninnnn.!!!!” Diye bağırıyordu.

Kan ter içinde uyandım. Komidinin üzerinde bir bardak su vardı. Hepsini içtim. Ve aniden Edward’ın sesini duydum.

“Bella seni seviyorum. Sana kızgın değilim. Bella sana aşığım ben hala. Bella seni seviyorum. Bella seni çok özledim. Bella yanıma gel…” Etrafıma bakındım. Kimse yoktu. Olamazdı da zaten. Kimse Edward’ın sesini taklit edemezdi. Ve Edward da gelemezdi. Bu ses kafamın içinde tekrarlanıyordu. Edward’ın sesini duymak güzeldi. Yalnızca hayalimde bile olsa. Ama bu rahatsız ediyordu. Çünkü susmuyordu. Ne zaman susacağını çok merak ediyordum.

Aslında rüyamda ki Edward haklıydı. Aptalca o uçurumdan atlamasaydım.. Şu an Edward yine yanımda olmayacaktı. Ama muhtemelen yaşıyor olacaktı..

Benim yüzümdendi her şey.

Benim yüzümden Edward ölüydü. Benim yüzümde Carlisle & Esme bir evlatlarını kayıp etmişlerdi. Benim yüzümden Alice&Japer&Emmett&Rosalie abisiz kalmıştı.

Her şey benim yüzümdendi..

Arkadaşlar ebeveynler ve onların kuralları yüzünden artık fazla pc takılamıyorum.Haliyle senaryo da yazamayacağım..Tüm senaryolarımı kitliyorum..Sizi sewiyorum